การศึกษาไทย ไปพลาดตรงไหน คนเรียนจบมาถึงได้ทำงานไม่เป็น

วันนี้เย็นๆได้ดูรายการข่าวของคุณสรยุทธ์ เรื่องนโยบายการรับตรงของมหาลัย ของคุณ จาตุรนต์ ฉายแสง แอบเห็นด้วยในหลายๆเรื่อง เรื่องสำคัญคือเรื่อง วางเป้าอย่างหนึ่งพอไปทำจริง ดันพยายามทำเพื่อเป้าอีกอย่าง

   

เมืองไทยเราเป็นอย่างงั้นกันทั่วถึงจริง ส่วนที่ คุณ จาตุรนต์ ฉายแสง พูดถึง จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ หลักสูตรการเรียน --> การรับตรง -->โรงเรียนติว --> เป้าหมายที่นักเรียนพยายามเรียน

คือสรุปง่ายๆ 
-นักเรียนส่วนมากพยายามเรียนเพราะจะได้สอบได้
-พ่อแม่ส่วนมาก พยายามให้ลูกเรียนติวเยอะๆเพราะจะให้สอบได้
-โรงเรียนติวพยายามติวเด็กเพื่อให้ทำข้อสอบได้

ไม่มีแมวสักตัวพยายามเรียนเพื่อที่จะได้รู้ จะได้อยากทำ อยากเป็น เช่นน้อยคนพยายามเรียนฟิสิกส์ เพื่อจะได้เป็นนักฟิสิกส์ ซึ่งเป้าหมายของการเรียนมันคงไม่ใช่เพื่อสอบใด้

มองไปถึงเรื่องอื่นๆ ก็เป็นเหมือนกัน
- ใส่หมวกกันน๊อคเพราะกลัวตำรวจจับ หรือกลัวสมองไหล
- เมื่อประเมินผลงานในหน่วยงานต่างๆ สิ่งที่ได้คือ การพยายามทำให้เจอเรื่องผิดน้อยที่สุดหรือว่า พยายามหาข้อผิดพลาด เพื่อไปปรับปรุงต่อ
- ตำรวจเฝ้าร้านทองเพราะกลัวมีอาชญากรรม หรือว่าต้องการ...
- ทำงบการเงิน เพื่อต้องการให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องต่อการประเมินตัดสินใจ หรือทำให้มันดูดีที่สุด ผู้ถือหุ้นจะได้สบายใจที่สุด

แล้วก็อีกร้อยแปดพันเก้า เวลาเขาว่าเด็กบ้านเรา เรียนจบมาทำงานไม่ได้ ก็อย่าไปโทษเด็ก ที่จริงเราก็เป็นกันทั้งประเทศแหละ เป็นกันตั้งแต่รากหญ้า ยันซุปเปอร์ไฮโซ

ในส่วนของเด็กเป็นห่วงก็แต่ เด็กๆหัวกะทิที่สอบใด้เข้าไป มักไปโดนแนวคิดนี้แหละ ดองความสามารถไว้หมด เพราะจำนวนมากไม่รู้ว่า "เป้าหมาย" กับ "เป้ามั่ว" มันต่างกันยังไง เมื่อวันหนึ่งเรียนจบแล้ว ก็ไม่รู้จะศึกษาต่อไปเพื่ออะไร เพราะมันดันไม่มีสอบไม่มีให้คำแนน

จึงไม่ต้องสงสัย ทำไมพักหลังๆเราจะเห็นว่า คนเรียนเก่งๆ ไปเป็นลูกจ้างเป็นคนทำงานแรงงาน(อะไรที่ทำงานแลกเงินของนายจ้างผมขอถือว่าคืองานแรงงานหมด)

ส่วนพวกเรียนกะโหลกกะลา ผ่านได้ ก็เลือดตามแทบกระเด็น เรียนจบบ้างไม่จบบ้าง สอบไม่ติดไม่ได้เรียนต่อบ้าง พวกนี้ จำนวนมากวันหนึ่งดันกลายเป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่เล็ก ให้คนเรียนเก่งได้อิจฉาเล่น

มันก็เพราะว่าเด็กพวกหลังนี้ไม่ได้โดน ระบบแปลกประหลาดนี้ข่มขืนนั้นแหละ พวกนี้รู้ว่า "ศึกษาเพืออะไร"